لانجویتی نوپدیدی برای انسان آینده
نویسنده سایت
آذر 6, 1402
30237
با توجه به اهمیت طولانی و سالم زندگی، علم پزشکی و صنعت لانجویتی به منظور افزایش طول عمر و سالمتی افراد تلاش می‌کنند. این صنعت شامل توسعه درمان‌های ضد پیری و ایجاد طرح‌های سلامت شخصی است. کشورهایی که به رویکرد نوین لانجویتی توجه می‌کنند، می‌توانند به طولانی‌تر شدن زمانی که افراد بدون بیماری و ناتوانی را تجربه می‌کنند، اضافه کنند.
اگرچه در گذشته بهبودهایی در زمینه سبک زندگی و مداخلات پزشکی بر روی طول عمر و سالمتی انسان‌ها داشته ایم، اما افزایش طول عمر به طور قابل توجهی در سه دهه اخیر صورت نگرفته است. به عنوان مثال، متوسط طول عمر آمریکایی‌ها از ۷۵ سال در سال ۱۹۹۱ به ۷۹ سال در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است. همچنین در ایران نیز، متوسط طول عمر از ۶۶ سال در سال ۱۹۹۱ به ۷۴ سال در سال ۲۰۲۰ رسیده است.
با وجود پیشرفت‌های درمانی و تشخیصی، هنوز عواملی مانند شیوع بیماری‌های مزمن، رژیم‌های ناسالم و پیری جمعیت مانع افزایش معنادار طول عمر و سالمتی بدون بیماری و ناتوانی می‌شوند. این نشان می‌دهد که هنوز چالش‌های زیادی در راستای افزایش لانجویتی وجود دارد و نیاز به تحقیقات و تلاش‌های بیشتر در این زمینه وجود دارد.
در گذشته، ما هرچند توانستیم بهبودهایی در زندگی و سلامتی برای افراد ایجاد کنیم، اما هنوز نتوانسته‌ایم به طور قابل توجهی طول عمر و سلامتی بدون بیماری و ناتوانی را افزایش دهیم. بیشتر مردم حدود ۵۰ درصد از زندگی خود را در وضعیت سلامتی کمتر از حد خوب سپری می‌کنند و ۱۲ درصد از آن را در وضعیت سلامتی ضعیف می‌گذرانند. این نسبت در ۵۰ سال گذشته تغییر چندانی نکرده است و ما همچنان زمان زیادی را در شرایط سلامتی متوسط و ضعیف می‌گذرانیم. این وضعیت، تأثیر قابل توجهی بر شاخص‌های اقتصادی و توسعه یافتگی هر کشوری دارد و هزینه‌های بسیاری را برای جامعه ایجاد می‌کند.
با پیشرفت تکنولوژی و علم پزشکی، رابطه بین پیری فیزیولوژیکی و بروز بیماری‌های مرتبط با سن مانند آلزایمر و پارکینسون بهتر مشخص می‌شود. همچنین، به دنبال کشف رابطه بین رژیم غذایی، میکروبیوم (جمعیت باکتری‌ها و میکروارگانیسم‌ها در بدن) و مکانیسم بیماری‌ها، ما اکنون قادر هستیم سلامتی و طول عمر را به طور قابل توجهی افزایش دهیم. این رویکرد تمرکز بر طول عمر در حوزه‌ی مراقبت‌های سلامت بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
اکنون زمان آن رسیده است که سازمان‌های مرتبط با سلامت و سیاست‌گذاری در این زمینه، مانند وزارت بهداشت و بیمه‌ها، به خود بپرسند که چه نقشی در ایجاد تغییرات اساسی در سلامت جمعیت و طول عمر خواهند داشت. آنها باید اقدامات و سیاست‌هایی را اتخاذ کنند که بهبود سلامت و افزایش طول عمر بدون بیماری و ناتوانی را ترویج کنند.
اکوسیستم لانجویتی شامل تمام شرکت‌ها، استارتاپها، دولت‌ها و افرادی است که در زمینه افزایش عمر و بهبود کیفیت زندگی فعالیت می‌کنند. این اکوسیستم شامل استارتاپ‌های حوزه سلامت، شرکت‌های دارویی و تشخیصی، مراکز پژوهشی، مراکز ارائه‌دهنده خدمات درمانی، بیمه‌های عمر و سلامت و سایر مؤسسات مرتبط است. افرادی که در زمینه تغذیه، ورزش و سایر علوم مرتبط فعالیت می‌کنند نیز به این اکوسیستم تعلق دارند. اکوسیستم لانجویتی در حال رشد و گسترش است و همکاری با حوزه‌های دیگر مانند بیمه، هوش مصنوعی، تکنولوژی و فناوری اطلاعات نیز در آن رخ می‌دهد.
این اکوسیستم به یک اقیانوس آبی با ارزش ۲۹ میلیارد دلار تبدیل شده است. بزرگترین مؤسسات مالی در سراسر جهان به دنبال فرصت‌های سرمایه‌گذاری در این حوزه هستند و به توسعه صنعت لانجویتی کمک می‌کنند. مسئله سالمندی به یکی از مشکلات پرطرفدار و جدی جامعه تبدیل شده است و فرصت‌های سرمایه‌گذاری ارزشمندی را در این زمینه ارائه می‌دهد.
در این حوزه، پنج دسته اصلی از شرکت‌ها و مؤسسات فعال هستند. این دسته‌ها شامل شرکت‌های مدیریت دارایی، بانک‌ها، بیمه‌ها، شرکت‌های بیمه اتکایی (ریسک سنجی بیمه) و صندوق‌های بازنشستگی هستند. بر اساس گزارش آژانس Aging Analysis، با نرخ رشد متوسط ۶ درصد در سال‌های آینده، مارکت لانجویتی به سال ۲۰۲۵ تا ۲۸.۵۳۲ میلیارد دلار رشد خواهد کرد.
لانجویتی بیش از هرچیز یک نگرش نوین درباره سلامت و عمر است که بهبود کیفیت و مدت زمان زندگی انسان را به شکلی منحصر به فرد تغییر می‌دهد. ایجاد این آینده نو به واسطه همکاری بین ذی‌النفعان مختلف صورت می‌گیرد. همچنین، سرمایه‌گذاران خطرپذیر و استارتاپها نقش مهمی در پیشبرد این آینده نو دارند، همانطور که در هر پدیده نوظهور دیگری نیز صادق است. آنها به عنوان پیشروهای این صنعت عمل می‌کنند و با جرات و خطرپذیری خود، توسعه و پیشرفت این حوزه را تحقق می‌دهند.
نگرش نوین در مقابل رویکرد کلاسیک به سلامت و پزشکی
در رویکرد کلاسیک پزشکی، هدف اصلی درمان بیماری‌ها است، مانند رویکرد تعمیر یک خودروی معیوب در مراکز خاص. اما با توجه به پیش‌بینی منحنی سنی جهان، افزایش جمعیت میانسالان و توسعه فناوری‌های همگرا، این رویکرد دیگر منطقی و پاسخگو نیست. در نگرش نوین به سلامت، به جای درمان بیماری‌ها، تمرکز بر پیشگیری از بیماری‌ها و بهبود کیفیت زندگی افراد قرار می‌گیرد. در این رویکرد، ایده اصلی آن است که اگر از ابتدا به پیشگیری و افزایش سلامت و طول عمر افراد پرداخته شود، نیاز به درمان بیماری‌ها در آینده کاهش خواهد یافت. به عبارت دیگر، ماشینی که به صورت منظم نکات فنی و بازرسی را رعایت کند، می‌تواند از ظهور مشکلات جدی جلوگیری کند، مانند آتش‌سوزی.
یکی از جوانب بارز این رویکرد، مشارکت مستقیم فرد در فرآیند تصمیم‌گیری است. فرد با دسترسی به داده‌های سلامت خود، در مدیریت آن و پیشگیری از بیماری‌ها و شرایط تهدیدکننده حیات و بهبود کیفیت زندگی خود مشارکت می‌کند. می‌توان گفت که سلامت جزو دارایی‌های فردی محسوب می‌شود و فرد خود مدیر سلامت خود است. پیش‌بینی می‌شود که با رویکرد مشارکتی فعلی و با استفاده از فناوری‌های در دسترس، تا ۴۰٪ افزایش عمر سالم با فناوری‌های موجود و قابل‌دسترس امکان‌پذیر خواهد بود.
در حال حاضر، توجه به شخصی‌سازی و دقیق‌سازی بیشتر اهمیت می‌یابد. دیگر نیازی به نسخه یکسان برای همه افراد نیست. با توجه به تفاوت‌های بین افراد، شخصی‌سازی در برنامه‌های غذایی، ورزشی، تغذیه و حتی شناخت ژن‌های خاصی که در افزایش سال‌های سلامتی نقش دارند، بسیار مهم است؛ زیرابا استفاده از شخصی‌سازی، می‌توان بهبود‌های قابل توجهی در سلامت و پیشگیری از بیماری‌ها داشت. به عنوان مثال، با تحلیل ژنوم فرد، می‌توان به اطلاعاتی درباره ویژگی‌های بدنی، نیازهای تغذیه‌ای خاص، و حساسیت‌ها و مستعدیت‌های ژنتیکی او دست یافت. این اطلاعات می‌تواند در تنظیم برنامه‌های تغذیه، ورزش و سبک زندگی فرد مؤثر باشد.
همچنین، فناوری‌های پوشیدنی و سنسورها نقش مهمی در جمع‌آوری داده‌های سلامت فرد و نظارت بر وضعیت فیزیولوژیکی او ایفا می‌کنند. این داده‌ها می‌توانند به طور خودکار ثبت شده و تحلیل شوند تا اطلاعاتی درباره فعالیت‌های روزانه، آمار خواب، ضربان قلب، سطح استرس و سایر شاخص‌های سلامتی بدست آید. این اطلاعات، به همراه داده‌های دیگری که از طریق سیستم‌های اطلاعاتی به دست می‌آید، می‌تواند به فرد کمک کند تا الگوهای سلامت و رفتارهای مفیدی را شناسایی کرده و تغییرات لازم را در روند زندگی خود ایجاد کند.
بنابراین، نگرش نوین در سلامت و پزشکی بر تغییر از یک رویکرد درمانی به یک رویکرد پیشگیرانه و شخصی‌سازی تمرکز دارد. این نگرش باعث می‌شود که افراد بیشتر در مدیریت سلامت خود مشارکت کنند و از فناوری‌های مدرن برای ارزیابی و بهبود وضعیت سلامت خود استفاده کنند. با استفاده از این رویکرد، امیدواریم که بتوانیم بیماری‌ها را پیشگیری کنیم و سطح سلامت و کیفیت زندگی را بهبود بخشیم.
