وقتی از لانجویتی صحبت می‌کنیم از چه حرف می‌زنیم؟
نویسنده سایت
دی 13, 1402
30161
با پیشرفت علوم پزشکی، افزایش طول عمر به یک موضوع حائز اهمیت تبدیل شده است. افراد امروزه دیگر فقط به زندگی طولانی علاقه ندارند؛ بلکه به دنبال یک زندگی طولانی و سالم هستند. از توسعه روش‌های ضدپیری گرفته تا افزایش در زمینه طرح‌های بهداشت شخصی، صنعت لانجویتی به عنوان بخشی از اکوسیستم نوآوری و سرمایه‌گذاری در حال رشد است. بشر در آینده به یک دوره هیجان‌انگیز، ناشناخته و منحصر به فرد نگاه دارد و کشورهایی که با رویکرد نوآین به لانجویتی پرداخته‌اند، قادر خواهند بود به زندگی با کیفیت تر و بهبود شاخص‌های توسعه خود تا دهه‌های آینده ادامه دهند.
آشنایی با لانجویتی
هدف اصلی صنعت لانجویتی، تنها افزایش طول عمر نیست، بلکه افزایش سال‌های سالم زندگی نیز در این زمینه اهمیت دارد. در گذشته صد سال، بهبود در شیوه زندگی و مداخلات پزشکی تأثیر مهمی بر هر دو عنصر طول عمر و سال‌های سالم زندگی گذاشته است. با این حال، افزایش طول عمر در سه دهه گذشته تا حدی بوده است؛ به عنوان مثال، متوسط طول عمر آمریکایی‌ها از ۷۵ سال در سال ۱۹۹۱ به ۷۹ سال در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است.
این مسئله در ایران نیز مشابه است، زیرا متوسط طول عمر ایرانی‌ها در سال ۱۹۹۱ از ۶۶ سال به ۷۴ سال در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است. اگرچه پیشرفت‌های درمانی و تشخیصی بهبودی در طول زمان زندگی و سلامت فردی را ایجاد کرده‌اند، اما با توجه به مسائلی همچون افزایش بیماری‌های مزمن، رژیم‌های غذایی ناسالم و پیری جمعیت، افزایش طول عمر انسان‌ها و سال‌های سالم زندگی هنوز به دلیل عوامل متعددی از جمله شیوع بیماری‌ها به صورت چشمگیری افزایش یافته نیست.
سهم زمانی که در وضعیت سلامتی ضعیف گذر می‌کنیم و نگاهی به چگونگی تأثیر آن بر توسعه کشورها
نسبت سهم زمانی که در وضعیت سلامتی ضعیف (وضعیتی که به دلیل داشتن یک مشکل سلامتی اساسی از «وضعیت سلامتی خوب» به «وضعیت سلامتی ضعیف» می‌پردازد) سپری می‌شود، هنوز به مراتب کم نشده است و متوسطاً نیمی از زندگی افراد در شرایط سلامتی کمتر از حد خوب می‌گذرد، که ۱۲ درصد از آن به وضعیت سلامتی ضعیف تعلق دارد. این وضعیت در ۵۰ سال گذشته تغییر چندانی نکرده است. این مسئله تأثیر زیادی بر شاخص‌های اقتصادی و توسعه کشورها دارد و هزینه‌های زیادی برای سلامت و اقتصاد جامعه به همراه دارد.
پیشرفت‌های تکنولوژی و پزشکی امروزی به ما این امکان را می‌دهد که رابطه بین زوال فیزیولوژیکی و بروز بیماری‌های مرتبط با سن را بهتر درک کنیم، از جمله بیماری‌هایی همچون آلزایمر و پارکینسون. این موضوع نقش مهمی در افزایش سلامت و طول عمر افراد ایفا می‌کند. رویکرد جدید به سلامت، با تمرکز بر طول عمر و بهبود سلامت، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است.
در حال حاضر، سازمان‌های مرتبط با سلامت و نهادهای سیاست‌گذاری، از جمله وزارت بهداشت و بیمه‌ها، نیاز دارند تا نقش و تأثیر خود در ایجاد تغییرات اساسی در سلامت و طول عمر جمعیت را بازبینی و سنجیده کنند.
بازیگران اصلی در دنیای لانجویتی: معرفی اکوسیستم فعالان
اکوسیستم لانجویتی از یک تنوع بسیار گسترده از شرکت‌ها، استارتاپ‌ها، و افراد تشکیل شده است که در زمینه افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی فعالیت می‌کنند. این اکوسیستم شامل موارد زیر می‌شود:
1. **استارتاپ‌های حوزه سلامت:** شرکت‌ها و استارتاپ‌هایی که به طور مستقیم در تحقیقات و توسعه فناوری‌های مرتبط با سلامت و لانجویتی مشغول به کار هستند.
2. **شرکت‌های دارویی و تشخیصی:** کمپانی‌ها و موسساتی که در تولید داروها، تشخیص بیماری‌ها و فناوری‌های پزشکی نقش دارند.
3. **مراکز پژوهشی:** مؤسساتی که در زمینه تحقیقات علمی و پزشکی فعالیت می‌کنند و نتایج تحقیقات خود را در جهت توسعه لانجویتی به کار می‌گیرند.
4. **مراکز ارائه‌دهنده خدمات درمانی:** بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی که خدمات پزشکی را به افراد ارائه می‌دهند.
5. **بیمه‌های عمر و سلامت:** شرکت‌های بیمه که در زمینه تأمین مالی برای خدمات درمانی و پوشش هزینه‌های سلامتی فعالیت می‌کنند.
6. **افراد فعال در زمینه تغذیه، ورزش و علوم مرتبط:** افرادی که با تمرکز بر تغذیه، ورزش و دیگر علوم مرتبط، به بهبود کیفیت زندگی و سلامت افراد کمک می‌کنند.
اکوسیستم لانجویتی با همکاری این حوزه با دیگر زمینه‌ها مانند بیمه، هوش مصنوعی، تکنولوژی، و فناوری اطلاعات، در حال رشد و گسترش است. این حوزه به عنوان یک اقیانوس آبی ۲۹ میلیارد دلاری، توجه سرمایه‌گذاران بزرگ و مؤسسات مالی جهان را جلب کرده و به عنوان یک فرصت استثنایی برای پیشرفت در زمینه لانجویتی محسوب می‌شود.
تفاوت بین دو رویکرد در حوزه سلامت: کلاسیک و نوین
در دنیای پزشکی، دو رویکرد کلان به سلامت افراد و طول عمر آن‌ها وجود دارد: رویکرد کلاسیک و نوین. در رویکرد کلاسیک، هدف اصلی درمان بیماری‌ها و مشکلات پزشکی است، همانند تعمیر خودروی معیوب. اما در رویکرد نوین لانجویتی، تمرکز بر پیشگیری از بیماری‌ها و افزایش کیفیت زندگی قرار دارد.
در رویکرد کلاسیک، به علت پیش‌بینی منحنی سنی جهان، افزایش جمعیت میانسال، و توسعه فناوری‌های همگرا، این رویکرد دیگر به‌طور موثری جوابگو نیست. از سوی دیگر، رویکرد لانجویتی ایده‌آل‌ترین راهکار به‌نظر می‌رسد. این رویکرد به جای درمان بیماری‌ها، به پیشگیری و بهبود کیفیت زندگی توجه دارد. در اینجا ایده اصلی این است که با تمرکز بر پیشگیری و افزایش سلامت و طول عمر، نیاز به درمان بیماری‌ها در آینده کاهش خواهد یافت.
یکی از ویژگی‌های برجسته در رویکرد لانجویتی، مشارکت مستقیم فرد در مدیریت سلامت خود است. افراد با دسترسی به داده‌های سلامت خود، مشارکت فعال در پیشگیری از بیماری‌ها و بهبود کیفیت زندگی خود را برعهده دارند. این به معنایی است که فرد مدیر سلامتی خود است و با استفاده از فناوری‌های در دسترس، افزایش عمر سالم را ممکن می‌سازد.
در حال حاضر، رویکرد شخصی‌سازی و دقیق نیز در اهمیت آن به شدت تأکید شده است. برنامه‌های سلامتی، ورزشی، تغذیه، و حتی شناخت ژنتیکی افراد بر اساس نیازها و ویژگی‌های فردی طراحی می‌شوند. این شخصی‌سازی برنامه‌های سلامت به معنای افزایش احتمال افزایش عمر سالم با فناوری‌های موجود و قابل‌دسترس است.
تغییر الگوی سلامت به سمت پیشگیری تاکید بیشتری بر دقت، شخصی‌سازی و مشارکت بیمار دارد. این تحول در زمینه‌های زیست‌پزشکی، علم داده و هوش مصنوعی رخ داده و به عنوان ۴PMedicine شناخته می‌شود. این تغییرات توسط جوامع پزشکی و سیستم‌های بهداشتی در کشورهای مختلف پذیرفته شده است. در آینده، با تبدیل ۴P به یک استاندارد جدید، تعریف جدیدی از سلامت شکل خواهد گرفت. در جهانی که رویکرد ۴P در آن مسلط باشد، مردم کمتر نیاز به مراجعه به پزشکان خواهند داشت.
