پیری به عنوان یک بیماری: راه حل‌های درمانی در دسترس
نویسنده سایت
دی ۱۶, ۱۴۰۲
70288
نیر بارزیلای، استاد کالج پزشکی آلبرت انیشتین، و دیوید سینکلیر، بیولوژیست و استاد مدرسه پزشکی هاروارد، با تحقیقات خود در حوزه درمان پیری به نتایج بسیار جالبی دست یافته‌اند. نتایج این تحقیقات در مقاله‌ای که در مجله Wired منتشر شده، به تفصیل بررسی شده است.
در ژوئن سال ۲۰۱۸، سازمان بهداشت جهانی WHO یازدهمین نسخه از طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها را منتشر کرد. این نسخه شامل بخشی مهم به نام «کد MG2A: کهنسالی» بود که می‌تواند به عنوان یکی از مهم‌ترین مدارک تاریخ بشر در زمینه پیری و درمان آن محسوب شود. این متن کوچک احتمالاً به تحقیقات و توسعه داروهای جدیدی منجر خواهد شد که برای مقابله با شایع‌ترین بیماری‌ها در جهان طراحی شده‌اند.
در این سند، که با همکاری شرکت‌های نوآور تدوین شده، پیری به عنوان فاکتور اصلی در ایجاد بسیاری از بیماری‌های رایج معرفی شده است. اداره غذا و داروی آمریکا در حال حاضر پیری را به عنوان یک هدف مهم برای مراقبت‌های بهداشتی نمی‌پذیرد. اما سندی که توسط سازمان بهداشت جهانی منتشر شده، منجر به این شده که پزشکان قادر به تجویز داروها برای آرام‌سازی و کاهش روند پیری باشند.
با وجود اینکه تغییر در دیدگاه ممکن است زمان‌بر باشد، اما تحقیقات آینده قطعاً به پیشرفت‌های چشمگیری خواهد انجامید. فدراسیون آمریکا برای تحقیق در زمینه پیری، در حال برنامه‌ریزی یک آزمایش بالینی بزرگ است.
تحقیقات نشان داده است که بررسی امکان درمان دیابت نوع ۲ می‌تواند به تأخیر انداختن روند پیر‌شدن و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با سن، از جمله سرطان، بیماری‌های قلبی و عروقی، و آلزایمر را فراهم کند. این تحقیقات نشان می‌دهد که شرایط پیری به عنوان یک ترکیب قابل درمان از بیماری‌های مرتبط با سن می‌تواند مورد توجه قرار گیرد.
برخلاف اعتقاد عموم مردم، هیچ قانون بیولوژیکی وجود ندارد که بگوید حتماً باید سن داشته باشیم. در حقیقت، تحقیقات پزشکی نشان می‌دهد که با درمان پیری که عامل اصلی بسیاری از بیماری‌هاست، طول عمر افزایش می‌یابد و بیماری‌ها کاملاً می‌توانند کنترل شوند. امروزه با استفاده از داروهایی مانند متفورمین که یکی از داروهای کاهش قند خون است، سرعت فرآیند پیری کاهش می‌یابد.
به هر حال، باید در نظر داشت که سالمندی ممکن است مسیرهای مختلفی داشته باشد اما اجتناب‌ناپذیر است. این که آیا ما زندگی‌ای داریم که از نوآوری‌ها در این زمینه بهره‌مند شویم و یا آیا از نسل‌های گذشته با زندگی نسبتاً کوتاه‌تری روبرو بوده‌ایم، به طور کلی به اراده جمعی ما بستگی دارد.
